Banzai
Stichting Hobodogs
Ras: |
Podenco |
Geslacht: |
Mannelijk - gecastreerd
|
Geboren: |
22/02/2017 |
Formaat: |
Zeer klein |
Verblijfplaats: |
Antwerpen, België |
Toegevoegd: |
07/04/2022 |
Kan bij honden: |
|
Kan bij katten: |
|
Kan mee in de auto: |
|
Kan bij kleine
kinderen: |
|
Kan bij grote kinderen: |
|
Kan alleen thuis zijn: |
|
Info:
LEES VOORAL DE LAATSTE UPDATE, ONDER AAN DEZE PAGINA!!
Wat een geschiedenis heeft dit mannetje al achter de rug. Samen met zijn broertje en zusje is hij gevonden in een veld in Spanje, ze hadden alleen elkaar nog…achtergelaten door een jager waarschijnlijk. Daarna 3,5 jaar in de shelter. Ze klampten zich aan elkaar vast. Totdat vrijwilligers van ons aangaven dat ze in opvang mochten. Nu stellen we Benzai graag aan jullie voor! Zijn broertje Ed zit overigens ook in opvang en staat ook de website
Dit schrijft het gastgezin over Benzai:
Banzai is ondertussen een aantal weken op Belgische bodem. En hij heeft zich al helemaal aangepast aan het huiselijk leven en de routine hier.
Hij gaat heel braaf de tuin in voor zijn behoefte, vindt geluiden in en rond huis niet eng, en heeft zijn favoriete slaapplekje gekozen in een apart geplaatste fauteuil.
Het wandelen vindt hij steeds leuker, en ook is hij al 2 keer kort mee naar de paarden gegaan.
Hij begint geleidelijk zijn vrolijke persoonlijkheid te tonen tijdens wandelingen, dan staat zijn staartje steevast omhoog en huppelt hij ook al vrolijk rond aan de lange lijn (flexiriem met heupgordel want lange lijn slepend op de grond vindt hij eng), snuffelt rond, plast en poept zonder problemen op wandeling en is totaal niet onder de indruk van vuilzakken, rare brievenbussen, of andere ‘nieuwe’ dingen. Wel wordt zijn ‘podenco’-aard steeds duidelijker, Banzai wordt best wel getriggerd door geur én beweging. Als hij iets (op dit moment vooral andere honden) ruikt of ziet bewegen wordt hij enigszins pieperig en blafferig, als een echte uitmuntende jachthond! Het is de aard van het beestje, dit is raseigen. Maar hij is daarin (in de hier prikkelarmere woonomgeving) wel goed te begeleiden, op mijn stem gaat hij weer snel van ‘jachtmodus’ naar ‘wandelmodus’. Maar in een drukke (honden)buurt zou een wandeling potentieel stresserend kunnen zijn, voor hem én voor baasjes.
Banzai is (nog) niet getest op katten.
Hij rijdt vlot mee met de wagen, eet super braaf zijn eigen voerbakje leeg, en slaapt ’s nachts ondertussen in zijn eentje in de woonkamer in zijn favoriete zeteltje. Met zijn voorzichtig zieltje kruipt hij ook erg snel in je hart.
Echter…er is nog steeds dat wantrouwen naar mij toe. Zijn ervaringen uit het verleden en zijn lange verblijf in de shelter hebben hem toch enigszins getekend. Banzai verkiest toch nog afstand van mij, houdt me ook steevast in de gaten als ik thuis rondloop en denkt nog steeds dat ik hem kwaad wil doen. Hij laat zich wel het tuigje aantrekken voor de wandeling, en komt daarvoor soms wel en soms nog niet in het kleine sasje aan de deur. Hij is super slim dus snapt de link tussen tuig en wandelen en dat is de belangrijkste reden dat hij op die momenten toegankelijker is. Buiten die momenten laat ik hem dan ook zoveel mogelijk zijn eigen weg zoeken, zonder druk. Behalve 1 momentje per dag dat ik me ergens op de grond zet met hele lekkere snoepjes die ik dan uitdeel. Vaak komt hij meesnoepen, soms ook niet en dat is prima. Buiten op wandeling zoekt hij dan wel steun bij mij, maar vooral in huis houdt hij gewoon liever nog die afstand. Je kan je wel voorstellen wat een blijdschap het geeft als hij dan toch af en toe zijn reserves overwint en dat snoepje komt halen uit mijn hand! Rustig aan, hij krijgt hier alle tijd.
Het is de eerste hond die duidelijk geniet van de momenten alleen thuis. Sinds 2 weken werk ik weer (3 dagen per week) en op de camera zie ik hem dan echt heerlijk diep (bij)slapen. Dan hoeft hij even niet op te letten waar ik blijf in huis haha. Bijzonder ook, is dat hij ook even echt héél erg blij is als ik weer thuis kom. Dan staat hij op zijn achterste pootjes te dansen en te piepen, heerlijk!
In welk mandje zou Banzai passen? Echte podenco liefhebbers die hem als extra maatje voor hun hond(en) willen verwelkomen, waar hij mag meedraaien zonder hoge verwachtingen. Hij vindt wandelen heerlijk, maar ook snuisteren in een grote tuin kan hem zeker bekoren. Hij is op dit moment zeker geen knuffelaar, en zal dit misschien ook nooit worden maar hij heeft nog zoveel jaren te gaan waarin hij toch zijn vertrouwen kan terugvinden. Elke stap vooruit is daarom een klein feestje! Hij is verder gewoon heel erg makkelijk, is zeker niet prominent aanwezig, volledig zindelijk, kan perfect alleen thuis blijven en vraagt erg weinig: een knus plekje is voor hem voldoende. Hij is (nog) niet speels met andere honden (na jaren shelterleven tussen vooral grote honden bevriest hij bij speelpogingen, en laat zich dan ook pesten) maar geniet wel van hun nabijheid en vooral van hun steun. Banzai kan daarom niet als alleenhond geplaatst worden.
Maar goed, hij is pas een paar weken op ontdekking na 2 jaar waarschijnlijk te zijn uitgebuit door een jager en daarna 3 jaar onzichtbaar in de drukke shelter dus ik ben héél erg benieuwd naar zijn verdere ontwikkeling.
Update 15 maart:
Banzai is nu een paar maanden in het opvanggezin. Hij heeft al veel goede vorderingen gemaakt. Hij is erg intelligent, gaat graag mee wandelen, kan alleen (ook zonder de andere honden) alleen thuis blijven.
Zijn angst en wantrouwen zijn zeker nog aanwezig en dit zal tijd en geduld vergen.
( er is een zeer uitgebreid verslag over Banzai, geschreven door het opvanggezin, ter inzage)
Update 4 April:
Banzai is klaar voor adoptie!!
Het opvanggezin schrijft:
Maar deze keer lijkt het plots wel over een andere hond te gaan als ik teruglees! Wat een evolutie heeft Banzai de laatste 2 weken doorgemaakt bij ons! Hij voelt zich dan uiteindelijk toch steeds meer op zijn gemak bij mij, ook in huis. Ik kan hem nu roepen en dan komt hij naar me toe (tot op 1 meter). Aanvankelijk enkel in de woonkamer; dan komt hij bij me in de zetel zitten en kan ik hem zelfs aaien. Heel lang blijft hij niet zitten, hij kan weer weg wanneer hij wil. Maar af en toe blijft hij ook liggen (samen met Mellow en/of Lupa) en doet dat zelfs een voorzichtig dutje.
We breiden dit stilaan uit: in de keuken begint hij ook te ontdooien, en ook in de tuin begonnen we voorzichtig met het verkleinen van de afstand op zijn tempo.
Van het grommen is al lang geen sprake meer. Hij begint mij nu ook echt als niet-bedreigend te zien.
Hij wordt ook steeds blijer als ik ons klaarmaak voor de dagelijkse wandeling, komt dan makkelijk naar me toe voor het aantrekken van zijn tuig. Niet enkel in het sluisje aan de deur maar nu ook op andere plaatsen, ik kan hem zelfs aanlijnen als we al in de tuin zijn! Hij tilt ook uit zichzelf zijn voorpootje op dat door het tuig moet haha!
Afgelopen vrijdag had Banzai zijn tandensanering, alles weer proper maar wel met een melding dat hij aan zijn bovenste kiezen parodontitis (tandvlees teruggeweken met blote wortels) heeft en dit is helaas onomkeerbaar. Daarom zou ik dagelijks zijn kiezen moeten poetsen ter voorkoming van problemen in de toekomst. We gaan er voorzichtig en stilaan mee aan de slag, met vingerdoekjes in plaats van een borstel. Ook zijn de nageltjes geknipt tijdens het roesje.
Maar ook de dierenarts kon niet ontkennen dat Banzai er veel beter uitzag. Zowel qua uiterlijk (1 kg aangekomen, zijn vacht ziet er veel beter uit en ook zijn sjofele drogere oortippen zijn nu helemaal gezond) als qua instelling. Hij leert zichzelf stilaan meer (zelf)vertrouwen hebben op alle vlakken. Hij gaat minder snel in paniekmodus (bevriezen), kan ondertussen zelf uitdokteren wat hij moet doen als hij op wandeling in de knoop raakt met zijn lijn (terwijl hij doordien echt acuut plat op de grond ging liggen en niks meer durfde, ja, bevriezen dus) en overwint gewoon alles wat tijdens wandelingen op zijn weg komt.
Ik durf nu echt zeggen dat hij klaar is om geadopteerd te worden. Stilstaan om babbeltjes te doen met mensen én hun honden? Geen probleem, hij ging afgelopen zondag mee op bezoek bij vrienden om daar in hun tuin (wel aangelijnd, los in een vreemde tuin durfde ik niet aan) kennis te maken met hun 4 maanden oude Vizsla pup, er liepen ook 2 kindjes rond en dat was allemaal ok voor Banzai (mét respect voor zijn onzekerheden, dus niet aanhalen of dwingen in contact).
Vanaf nu gaan we dus naar level 2: regelmatiger met andere honden wandelen, pauzeren tijdens een wandeling en dan ook even rust vinden, terrasje doen, én binnenkort een tripje met de caravan. Zo benieuwd hoe hij het dan doet!
Ook wil ik hem heel binnenkort eens een vrij spurtmomentje gunnen: door het afhuren van een veilig omheinde weide en bij uitbreiding een omheind stuk bos (Podoulabos) waar we vooral gaan oefenen op het krijgen van contact na vrijheid.
Ook eet hij weer gezellig samen in de keuken in plaats van apart in de woonkamer, en ik zie hem ook vaker samen op hetzelfde bed slapen met mijn dames in plaats van apart in zijn eigen zeteltje. Hij is écht zo’n blij ei op steeds meer momenten, dat is gewoon super leuk om mee te maken.
Vanmorgen liepen we langs de plaatselijke zoo waar een rij mensen stond aan de kassa, dat zijn dan momenten waarop duidelijk te zien is dat hij in die scenario’s geen trauma’s heeft. Terwijl mijn Lupa al krabbelend en trekkend gewoon weg probeerde te raken van die enge rij liep Banzai er vrolijk en met kwispelend staartje voorbij! Stilaan vindt hij zichzelf weer terug
Help GRATIS Stichting Hobodogs door uw dierenbenodigdheden en -voeding te bestellen via www.rescuepetshop.be! 5% van uw aankoopbedrag wordt geschonken aan uw favoriet goed doel!